Het Begin Deel 5
By Jens Allmer
Vanwege mijn baan en omdat wij vaak internationaal door overheden worden benaderd, gebruik ik bijna altijd de VIP-ingang op Schiphol. Daardoor ken ik daar veel gezichten. Ook vandaag op deze onchristelijk vroege tijd zie ik mensen die ik vaker tegenkom. Meestal is er wel even tijd voor een praatje maar nu moet ik mij haasten om mijn vlucht te halen. De slanke jonge man die de beveiligingscan doet is ook een bekende van mij. Ik ben even zijn naam kwijt en denk er hard over na maar die wil me niet binnen schieten. Het was iets met ‘Ja’ maar wat dan. Dat was het: “Ja Wat”. Niet echt natuurlijk, maar mijn geheugensteuntje voor “Jawad”. Deze man heeft een Marokkaanse achtergrond net als veel andere mensen die hier bij de beveiliging werken. Omdat ik al jaren een manier heb om me namen te herinneren lukt het me heel vaak de naam van iemand die ik eerder ontmoet heb te herhalen. Dus zeg ik zodra ik aan de buurt ben: “Selam Jawad, hoe gaat het met jou?”. Hij herinnert zich mij gezicht, blijkbaar, maar niet mijn naam, denk ik. Zo zegt hij: “Selam mijn vriend, hoe was het in Turkije? Waar moet je nu weer naartoe?”. Jawad heeft kennelijk een beter geheugen voor verhalen dan voor namen denk ik bij mezelf. “Ik denk dat je erover in het nieuws zult hebben gelezen dat er een totale vernietiging van hele steden heeft plaatsgevonden. Het leek wel op een oorlogsgebied. Belangrijk voor mij is dat wij toch veel slachtoffers konden redden. “, antwoord ik. “Je zegt het, man”, zegt Jawad. “Nu is er weer iets in China gebeurd waar een snelle reactie nog belangrijker is dan na een aardbeving. Dus vertrek ik weer een paar uur nadat ik ben thuis gekomen.”, voeg ik toe. “Dan zal ik je snel helpen om op tijd naar jouw vliegtuig te komen. Naar China, daar heb ik China Eastern Airlines. Kom mee.” zegt hij tegen mij en roep naar zijn collega een beetje verder op: “Neem even over voor mij dit is belangrijk.”.
<- Ga terug - Inhoudsopgave - Ga verder ->
