Het Begin Deel 3
By Jens Allmer
Het lukt haar niet vaak om een korte ‘a’ voor mijn naam te gebruiken. Nu kijk ik naar de tijd op het mobieltje. Fanny, ik ben pas een uurtje geleden thuisgekomen en lig nog maar 30 tot 45 minuten te slapen. En dat na meer dan een week met alleen maar af en toe een paar uurtje slaap. “Ben jij in Turkije geweest” vraagt zij daarna. Langzaam gaan mijn hersenen weer aan de slag en ik voel me meer mezelf worden. “Klopt” zeg ik en ga verder met: “De aardbeving was het ergste dat ik ooit heb gezien. We hebben vooral lijken opgegraven.” zeg ik heel somber. “Het spijt me Braam” zegt Fanny zielig. “Dank je. Maar er zijn ook mooie momenten geweest. Wij hebben tientallen kinderen gered en weer met hun families herenigd. Dat gaf ons kracht en dat zal ik nooit meer vergeten.”, zeg ik. “Hoi Bram”, zegt zij met een goede ‘a’. “Daar ben je weer. Dat is de positieve houding die ik zo prettig vind bij jou.”. Ze zucht even en gaat daarna door: “China heeft zojuist om hulp gevraagd”. “China? Dat meen je niet. Die vragen toch nooit om hulp.”, flap ik eruit. “Je hebt gelijk Braam. Maar nu is het blijkbaar zo erg dat ze zelfs hulp van buiten aanvragen.” zegt Fanny na nog een zucht “Zoals ik het heb begrepen heeft het heel veel geregend in Lanzhou. Dat is in de buurt van Peking als je in de dimensies van China denkt. Daardoor zijn volledige bergen vloeibaar gemaakt en zijn op de stad afgestroomd.”. Nu zucht ik omdat een modderstroom weinig overlevingskans betekent. “Onder deze omstandigheden snap ik dat zelfs China hulp nodig heeft.” zeg ik tegen Fanny. Nu vloeit ook genoeg Adrenaline door mijn lichaam en ik ben helemaal wakker. “Wanneer vertrek ik?” vraag ik aan Fanny. “Het positieve punt is dat jouw vriend Marcos daar ook zal zodat jullie eindelijk weer kunnen samenwerken.”. Nou, dat is werkelijk een hele opluchting voor mij. Werken met Marcos is altijd gezellig hoe slecht dan ook de omstandigheden. Ze onderbreekt mijn gedachte met: “Jij moet meteen vertrekken. Ik heb een vlucht voor jou geboekt. Je vertrekt vanaf Amsterdam in een uurtje. Ga jij maar door en ik zal je ticket op eerste klas veranderen omdat je hard slaap nodig hebt. Bel me vanuit het vliegtuig wanneer je uitgerust bent”. “Sí señorita así debe ser.”, zeg ik met mijn beperkte Spaans net zoals een soldaat zou hebben gezegd. Ze lacht kort en zegt zachtjes: “Tot straks Braaam”.
<- Ga terug - Inhoudsopgave - Ga verder ->
