Het Begin Deel 1
By Jens Allmer
Iets klopt niet. Mijn gedachten stromen niet zoals ik het gewend ben. Waar ben ik nou? Ik wil mijn ogen opendoen maar die beveel die mijn hersenen geeft lijkt mijn ooglid niet te bereiken. Alle mijn gedachten lijken vertraagt en kleverig. Eindelijk zijn mijn ogen open maar ik zie nog steeds niets. Is het misschien te donker? Een constant gezoem dringt langzaam in mijn geest en vraagt mijn aandacht. Ik probeer te ontdekken waar het gezoem vandaan komt maar blijkbaar ben ik nog niet wakker genoeg. Misschien geeft de siroop in mijn hersenen te veel verzet. Eindelijk kan ik me bewegen en krijg iets te pakken: de donsdeken. Moeilijk draai ik me om, wat voor mijn gevoel enkele minuten duurt, en kom op mijn buik te liggen. Met mijn handen tast ik beide kanten op en vind een lamp. Net als een blikseminslag schiet het weer mij hersenen in waar ik ben: thuis. En net zo belangrijk, waar ik net vandaan kwam; een missie om aardbevingsslachtoffers in Turkije te vinden en te redden. Ik herinner me dat ik doodmoe thuiskwam en meteen in mijn bed viel. Blijkbaar heb ik mijn schoenen nog aan. Langzaam dringt het toe me door wat het gezoem betekent. Het moet mijn mobile telefoon zijn die, die gereserveerd is voor grote rampen. Ik tast nog even naar de schakelaar en doe het licht aan. Nu zie ik mijn mobile telefoon op de grond liggen, aan het trillen. Ik sta op als je uit het bed vallen opstaan kunt nomen en pak de telefoon. Meteen stopt het trillen.
<- Ga terug - Inhoudsopgave - Ga verder ->
